Malediwy

 Republika Malediwów to państwo wyspiarskie, położone na Oceanie Indyjskim, ok. 500 km na południowy zachód od południowego krańca Indii.

W 1965 roku Malediwy uzyskały niepodległość, wcześniej były sułtanatem, najpierw pod protektoratem holenderskim, później brytyjskim. Po trzech latach proklamowano republikę. Malediwy są krajem muzułmańskim.

Archipelag to ok. 1190 wysepek osadzonych na 26 atolach koralowych narosłych na podmorskim łańcuchu wulkanicznym, ciągnącym się przez 820 km z północy na południe i 120 km ze wschodu na zachód, 202 z tych wysepek jest zamieszkanych. Łączna powierzchnia lądowa archipelagu to 298 km², mieszkańców 396 tys. (stan na rok 2009), co daje zagęszczenie 1321 os./km². Na Malediwach występuje klimat równikowy wybitnie wilgotny, i dlatego jego średnia roczna suma opadów atmosferycznych wynosi 2130 mm a średnia roczna temperatura powietrza 27 °C.

Stolica Malediwów – Male, gdzie mieszka nieco ponad 1/4 ludności. Jest jedynym ośrodkiem miejskim w kraju.

Malediwy leżą zaledwie dwa metry ponad powierzchnią poziomu morza i są zagrożone całkowitym zalaniem. Dlatego państwo to od lat zwraca się do największych i najpotężniejszych krajów świata o pomoc w ograniczaniu efektu cieplarnianego.

Pogoda: od grudnia do kwietnia – słonecznie i bezdeszczowo. Między majem i listopadem jest nadal ciepło, lecz niebo jest często zachmurzone i występują częste opady deszczu.

Najprościej dostać się na Malediwy drogą lotniczą. Wiele połączeń oferuje Wielka Brytania.

• Male – Stolica Malediwów, ma zaledwie ok. kilometra szerokości oraz dwa kilometry długości. Oficjalnie w Male mieszka ok. 65 000 ludzi. Jest czystym miastem z wieloma meczetami, rynkami oraz labiryntem uliczek.
• Kurorty – Jest ich ponad 70. Prawie wszyscy turyści przyjeżdżają tutaj, dla lagunowych plaż pokrytych białympiaskiem oraz licznych palm.
• Hithadhoo – drugie pod względem wielkości miasto Malediwów, zarazem z jednym ze znanych kurortów wypoczynkowych.
• Fuamulaku – samotna wyspa położona dokładnie na równiku. Jest wyjątkowo urodzajna, rosną tutaj ananasy, pomarańcze oraz mango.
• Kudahuvadhoo – wyspa w południowej części Atolu Nilandhoo. Znajduje się tutaj kilka niezbadanych jeszcze przez archeologów ruin buddyjskich świątyń.
  
  
  
  
  
  
  

Wybrzeże Amalfi

Amalfi  miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Salerno. Znajduje się tu Muzeum Papieru
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 5 421 osób

Dawna kolonia rzymska. Miasto położone na przecięciu szlaków handlowych: bizantyjskiego, arabskiego i zachodnioeuropejskiego, najbardziej rozwijało się od IX do XII wieku. Kupcy z Amalfi posiadali liczne przywileje handlowe w miastach obszaru śródziemnomorskiego (Konstantynopol, Antiochia, miasta Sycylii, Egiptu, Tunisu i Hiszpanii). Byli głównymi dostawcami towarów dlapapieży. Dokonali również pierwszej we Włoszech kodyfikacji prawa handlowego i morskiego znanego jako Tablica z Amalfi^[2].

Najazdy Normanów i wspomagających ich wojsk Pizy doprowadziły do upadku i złupienia Amalfi w 1136 roku. Miasto nigdy już nie odzyskało swojej świetności.

Wielki Kajman, Kajmany

Kajmany – wyspy w Ameryce Środkowej na Morzu Karaibskim. Obejmują 3 wyspy (Wielki Kajman, Cayman Brac i Mały Kajman) o łącznej powierzchni 259 km². Liczą 45 000 mieszkańców, z czego połowa żyje w stolicy. Terytorium zależne Wielkiej Brytanii. Główne miasto - George Town. 90% żywności pochodzi z importu, a głównymi źródłami dochodu są turystyka oraz usługi finansowe.

Archipelag został odkryty przez Krzysztofa Kolumba w 1503. Ze względu na wielkie ilości żółwi morskich Kolumb nazwał wyspy"Tortugas". Dzisiejszą nazwę nadał im korsarz angielski sir Francis Drake w 1586, takim bowiem mianem określali archipelag zamieszkujący pobliską Jamajkę Karaibowie.

Wyspy nie były wówczas zamieszkane. Były jedynie schronieniem dla coraz liczniejszych na Morzu Karaibskim piratów i poławiaczy żółwi. Dopiero około 1660 osiedliła się tu grupa dezerterów z armii brytyjskiej, którzy założyli pierwszą stałą osadę.

Pierwsze lata osadnictwa były trudne, a status niepewny. Jednak w 1670 archipelag został uznany za posiadłość brytyjską podporządkowaną gubernatorowi Jamajki. Dochód - i to czasami spory – przynosiła rozbiórka wraków statków, które weszły na liczne rafy wokół wysp. Według legendy za uratowanie przed wejściem na rafy flotylli dziesięciu okrętów brytyjskich król Jerzy III zwolnił Kajmany od płacenia podatków.

W XX wieku wyspy produkowały niewielkie ilości bawełny, mahoniu, liny okrętowe oraz jachty. Prawdziwy rozkwit przyniosło jednak nurkowanie swobodne, a wraz z nim turystyka. W 1998 liczba turystów przekroczyła 400 tysięcy i ciągle wzrasta. Leżące pomiędzy Jamajką, Kubą, a Jukatanem Kajmany są także atrakcyjne dla żeglarzy. Amerykanie, Kanadyjczycy i obywatele państw Unii Europejskiej nie muszą posiadać wiz.

Urlop w kwietniu : Egipt

Egipt - nazwa oficjalna Arabska Republika Egiptu państwo położone w północno-wschodniej Afryce z półwyspem Synaj w zachodniej Azji. Egipt graniczy z Izraelem i Strefą Gazy na północnym wschodzie, Sudanemna południu i Libią na zachodzie. Od północy rozpościera się Morze Śródziemne, a na wschodzie Morze Czerwone.

W Egipcie przeważa klimat skrajnie suchy zwrotnikowy. Roczna suma opadów na ogół nie przekracza kilkudziesięciu milimetrów. Z tego względu większość ludności zamieszkuje tereny w delcie i dolinie Nilu. Nad rzeką istnieje oaza nadrzeczna, której długość wynosi niecałe 3 tys. kilometrów. Od tysiącleci w Egipcie tworzono system sztucznego nawadniania, znacznie zwiększając powierzchnię gruntów uprawnych. System nawadniający rozbudowano w 1970 roku, gdy w Asuanie zbudowano zaporę wodną (Wielka Tama), sztuczny zbiornik (Jezioro Nasera) i elektrownię wodną.

Ludność Egiptu jest niemal wyłącznie arabskojęzyczna. Około 90% populacji stanowią muzułmanie, głównie sunnici. Oprócz nich w Egipcie żyje ok. 8 mln (ok. 10%) chrześcijan, głównie Koptów, czyli wiernych wyznania dominującego w Egipcie przed podbojami arabskimi. Ich cechą charakterystyczną jest wytatuowany – zazwyczaj na ręce – krzyż. Za założyciela wspólnoty uważa się św. Marka Ewangelistę. Mimo posługiwania się obecnie językiem arabskim część z nich nie uważa się za Arabów. Na obszarze Pustyni Zachodniej występują plemiona Berberów, w dolinie górnego Nilu pojedyncze osady ludności negroidalnej.

W miastach zamieszkuje około 47% ludności. Przyrost naturalny w 2005 wyniósł 1,78%. Mężczyźni żyją przeciętnie 68 lat, a kobiety 74 lata (2005).

Egipt jest najludniejszym krajem arabskim i trzecim pod względem liczby mieszkańców państwem Afryki. Średnia gęstość zaludnienia jest niewielka, a rozmieszczenie ludności bardzo nierównomierne. Większość kraju jest niemal bezludna, a gęstość zaludnienia na terenach rolniczych (Dolina Nilu i Delta Nilu) należy do największych na świecie. Kair, stolica kraju i największe miasto Afryki, wraz z sąsiadującymi miejscowościami, liczy ponad 17 mln mieszkańców, co stanowi ponad 20% ludności państwa.

Turystyka jest jednym z głównych źródeł dochodu Egiptu i stanowi ok. 10% PKB. W roku 2010 przybyło do Egiptu ponad 14,8 mln. turystów (ok. 12,7 miliardów dolarów przychodów). Egipt najczęściej odwiedzali turyści z Rosji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch, Francji i Polski (rocznie ok. 600 tysięcy). Szczególnie stare egipskie zabytki są magnesem przyciągającym zagranicznych gości. Obok Gizy i Kairu turyści chętnie odwiedzają Aleksandrię i Luksor, skąd między innymi można dotrzeć doDoliny Królów. Luksor jest także punktem startowym dla podróży przez Nil do Asuanu. Z tego miejsca oferowane są także loty i wycieczki autokarowe do Abu Simbel na Pustyni Nubijskiej i innych obiektów sakralnych wokół Jeziora Nasera. Większość operatorów podróży oferuje lot do Kairu, a po jego zwiedzeniu urlop wypoczynkowy i kąpiele w Hurghadzie lub Szarm el-Szejknad Morzem Czerwonym.

Nowoczesny kurort turystyczny Szarm el-Szejk na południowym krańcu Półwyspu Synaj jest szczególnie lubiany przez sympatyków nurkowania ze względu na liczne rafy koralowe. Jest to również punkt wypadowy na górę Synaj, gdzie Jahwe miał przekazać Mojżeszowi Dziesięć Przykazań oraz do prawosławnego Klasztoru św. Katarzyny, na skalistą pustynię Wyżyny Synajskiej, a także do Ziemi Świętej. Przy kurorcie znajduje się pierwszy egipski podwodny Park Narodowy Ras Muhammad. Wokół raf koralowych południowego Synaju, gdzie występuje ponad 250 różnych raf koralowych i 1000 gatunków ryb, w ciepłych wodach morskich spoczywają liczne wraki statków, które są chętnie odwiedzane przez nurków. W ostatnich latach wiele entuzjastów sportów podwodnych wybiera się również, do położonych bardziej na północ: Zatoki Akaby, Dahabu, Nuwajby iTaby.

Ze względu na wzrastające zainteresowanie turystyką nurkową udostępniono także miejscowości na południe od Hurghady wzdłuż zachodniego wybrzeża Morza Czerwonego: Safadża, Al-Kusajma, Marsa Alam i Bir Szalatin. Przewiduje się, że niebawem otworzy się granica do trójkąta Hala’ib. 30 km od granicy z Sudanem, 20–25 km w głąb kraju znajduje się Park Narodowy, który jest kolejną atrakcją dla turystów. Popularne są także wyprawy z tych ośrodków turystycznych na Pustynię Wschodnią i góry Atbaj. Egipt jest ciekawym miejscem również dla amatorów nurkowania nieposiadających uprawnień – bardzo popularną rozrywką dla turystów są tak zwane Intro – na niewielką głębokość można zejść z profesjonalnym instruktorem i obejrzeć bogactwo tamtejszych raf koralowych Morza Czerwonego. Pod względem podwodnej fauny, tamtejsze rafy są bardziej zróżnicowane od raf w Morzu Śródziemnym.

Wszystkie te kurorty turystyczne położone są na Riwierze Morza Czerwonego.

Wyspy kanaryjskie: Fuerteventura

Fuerteventura – hiszpańska wyspa, położona we wschodniej części archipelagu Wysp Kanaryjskich, na Oceanie Atlantyckim, nieopodal północno-zachodnich wybrzeży Afryki, zaliczana do Makaronezji. Razem z wyspami Lanzarotei Gran Canaria tworzy prowincję Las Palmas. Powierzchnia wyspy wynosi 1659,74 km², zamieszkuje ją 86 642 osób (2005).

Według części źródeł nazwa wyspy został utworzona przez ekspedycję Jeana de Béthencourt, który na Fuerteventurze po raz pierwszy trafił na znaczący opór ludności i był zmuszony ściągać z Hiszpanii posiłki do jej podboju. Nazwa pochodzi z ojczystego dla Béthencourta języka francuskiego i oznacza „mocną przygodę” (fr. forte aventure)
Prawdopodobnie pierwsi osadnicy trafili na wyspę z terenu Afryki Północnej. Słowo Mahorero (Majorero) albo inaczej Maho, jest wciąż używane do określania mieszkańców wyspy. Wyraz ten wywodzi się od antycznego słowa "mahos" znaczącego tyle co buty zrobione z koźlej skóry, które nosili rodowici mieszkańcy wyspy. Guanczowie mieszkali wjaskiniach i posiadali cechy ludzi z basenu Morza Śródziemnego. W antyku wyspa posiadała inną nazwę – "Planaria". Wynikało to z charakterystycznego ukształtowania powierzchni wyspy. W XI w. p.n.e. na Fuerteventurę oraz Lanzaroteprzybywają statki Fenicjan. Na przełomie I i II wieku, rzymski pisarz Pliniusz Starszy w swoim dziele "Historia naturalna" po raz pierwszy wspomina o Wyspach Szczęśliwych. Portugalscy i Hiszpańscy handlarze niewolników i poszukiwacze skarbów pod koniec XIV i na początku XV wieku wykazują duże zainteresowanie wyspą. W 1405 rokufrancuski zdobywca Jean de Béthencourt najechał wyspę i nadał swoje imię ówczesnej stolicy wyspy Betancurii. W1492 roku Wyspy Kanaryjskie były ostatnim miejscem postoju Krzysztofa Kolumba przed wyruszeniem w podróż nazachód. W 1835 roku stolicą wyspy zostało Puerto del Rosario. W 1852 roku wyspa stała się miejscem wolnego handlu, dzięki Izabeli II Hiszpańskiej. W 1927 roku Fuerteventura, razem z Lanzarote, stała się częścią prowincji Gran Canarii. W latach 40. XX wieku na wyspie powstało lotnisko, natomiast w latach 60. na wyspie pojawili się pierwsi turyści, powstało aktualne lotnisko i zaczęto budować hotele i infrastrukturę turystyczną. W 2009 roku wyspę uznano zarezerwat biosfery UNESCO.

Klimat panujący na wyspie jest bardzo suchy. Czasami w okresie wiosennym na Fuerteventurze występują burze piaskoweniosące piasek zwany kalima znad Sahary.

Temperatura na wyspie rzadko spada poniżej 25 °C, często przekracza 30 °C.

Na wyspie walutą jest Euro, tak samo jak w Hiszpanii w skład której wchodzi wyspa. Jest to jedno z miejsc, które leżąc geograficznie poza Europą mają Euro jako swoją główną walutę.

Urlop w kwietniu : Wyspy Kanaryjskie. Teneryfa

Wyspy Kanaryjskie to górzysty, wulkaniczny archipelag położony niedaleko wybrzeży Afryki, ale należący administracyjnie do Hiszpanii. Składa się z kilkunastu wysp, ale tylko 7 największych - Teneryfa, Fuerteventura, Gran Canaria, Lanzarote, El Hierro, La Palma i La Gomera są popularnymi kierunkami turystycznymi.

Kanary witają spragnionych odpoczynku turystów z otwartymi rękoma. Oferują nie tylko słoneczne plaże i nurkowanie w czystych wodach, ale dla bardziej aktywnych wyprawę na wierzchołek wulkanu. Poza tym zawsze można spróbować swych sił w windsurfingu i grze w golfa.

Lato panuje tu w zasadzie cały rok, a średnia roczna temperatur wynosi nieco ponad 20°C, więc jest to świetne miejsce na kwietniowy wypoczynek.

Teneryfa, plaża Las Teresitas

Las Te­re­si­tasjest najsłynniejszą plażą na największej Kanaryjskiej Wyspie, ki­lo­me­tro­wa plaża ze zło­tym pia­skiem (w od­róż­nie­niu od wielu po­kry­tych ciem­nym, wul­ka­nicz­nym pia­chem). Naj­po­pu­lar­niej­szym ku­ror­tem jest Playa de las Ame­ri­cas.

Urlop w kwietniu. Madera

Madera - jedna z wysp archipelagu na Oceanie Atlantyckim, nazywana wyspą wiecznej wiosny, ze względu na swój łagodny klimat. Łączy w sobie bogatą historię, widoki zapierające dech w piersiach, wspaniałą kuchnię oraz kameralne miasteczka i wioski.

Madera to jeden z najwyższych na świecie wulkanów, powstała w wyniku serii erupcji podwodnego wulkanu. Masa skał i gazów "wypluta" z podwodnego krateru stworzyła ten fantastyczny krajobraz. Sama wyspa to tylko niewielka część tej formacji wulkanicznej, większość znajduje się pod wodami Oceanu Atlantyckiego.

Wtórne erupcje doprowadziły do powstania płaskowyżu Paul da Serra, zwanego "gąbką" Madery, tutaj właśnie początek ma wiele strumieni, potoków i rzek. Z kolei erozje odpowiadają za ukształtowanie górskich grani, wąwozów oraz klifów w tym jednego z najwyższych klifów Europy - Cabo Girao.

Ukształtowanie terenu wpływa na klimat i pogodę, zdarzają się ulewne opady deszczu, powodujące wystąpienie z brzegu potoków, rzek, osuwanie się błota i skał w stronę Oceanu, najpoważniejsze tego typu zdarzenie w ostatnich latach miało miejsce w lutym 2010 roku. Deszcze wraz z wulkaniczną glebą i klimatem odpowiadają za przepiękną roślinność. Począwszy od wawrzynów i lasów pierwotnych w okolicy Rabacal, które zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO na mimozach, agapantach i geranium skończywszy.